İstanbul Şiiri - Baran Can

İstanbul

Sabahın beşi:
Sabahçılar uyku telaşında,
Süpürgeciler iş başında
Tekmil ayakta
İstanbul.
Önce işçiler yöneldi,
Otobüs, dolmuş duraklarına.
Arkasından işsizler amele pazarına.
Sokakta simitçiler, börekçiler
Sıcak, sıcak, dumanı üstünde.
Kahvehaneler doldu,
İçerde ağır bir nikotin kokusu.
Öksürenler, tıksıranlar.
Kalkanların yerine başkaları oturuyor.
Memurlar, yollara düşer şimdi.
Dolmuşlar tıka basa,
Otobüs; balık istifi.
Çocuklar okul yollarında,
Emekliler kuyrukta.
Adliyenin önü;
Arzuhalci pazarı.
Ortalık insan seli.
Öğle vakti:
Lokanta çırakları-çığırtkanlar
İşportacılar, bilumum satıcılar
Geminin dümenine takılmış martı misali
Düşmüş ekmek peşine.
Akşamüstü:
Çarşıya çıkan kadınlar;
Eve dönüş telaşında,
Okulu asan çocuklar;
Utangaç bir gülümsemeyle
Son ders zilini bekler şimdi.

Köşe başlarını fahişeler,
Ara sokakları;
Emekli hayat kadınları tutmuş.
Ortalıkta muhabbet tellalları,
Hava bozacak birazdan.

18 Haziran’93