İstanbul Şiiri - Mehmet Nurettin Üstün

İstanbul seni saran gül ordusu içinde
Ne büyük rütbeydi bir köle olmak bile

Kim bilir ne kadar huzurluydu genç Fatih
Ne mübârek ne kutlu bir askerdi o Sâlih

Sana sevdalanmakta haklıymış şairlerin
Sen kalplere huzursun, mutluluksun, neşesin

Artık karanlık çağları kapattık fethinle
Sonsuza dek bizim ol, mûkâddes nurlu belde

Gece sende güzeldir, gündüz sende bir başka
Ay ışığı, yıldızlar, hayrandır toprağına

Ürpertirken ruhumuzu Davudi ezan sesi
Bizimle secdeye gider, fethin aziz şehitleri

Ey İstanbul yaşamak, sende huzur bulmaktır
Seni sevmek bir sevda, seni sevmek bir aşktır

Sır dolu güzellikleri bağrında saklayansın
Enbiyalar, evliyalar, şühedâlar durağısın

Topkapı, Sultan Ahmet, Ayasofya, saraylar
Hakikâte açılan o muhteşem kapılar

Kararan kalplere ışıktır Eyüp Sultan
Duamız seninledir, ey kabri gülistan

Gönlümüzde bir huzur, bir neşe olsun diye
Yürüyoruz Çamlıca’da, Emirgan’da , Bebek’te

Eminönü nağmelerle bir rüya oluyor
Ay ışığı ve mehtap sende tutku oluyor

Topkapı’da kılıçlar, kargılar, naralarla
Fatih beyazlar içinde duruyor karşımızda

Çekiyor surlara sancağı Ulubatlı
Yıkılıyor Bizans’ın kibirli saltanatı

Seni övmek biliyorum haddimize değildir
Kelimeler yetersiz, kalemler çaresizdir

Yaradan’ın kudretine en güzel delil sensin
Sanki cennet bahçeleri içinde bir bahçesin

Sana aziz bir tepeden seslenen şairin
Hâlâ kalbinde yaşayan vefâlı bir sevgilisin

Bırak da çağlasın sende duygularımız
Şenlensin evlerimiz, yollarımız, yuvamız

Yasını tutmasın ölümlü hiçbir fâni
Seyretsin insanlık destansı çehreni

Asya’nın Avrupa’ya uzattığı dost eli ol
Barışın, kardeşliğin, hoşgörünün şehri ol

Ne mutlu ki bizlere seninle yaşıyoruz
Ne mutlu sonsuzluğa sende kavuşuyoruz.