İstanbul Şiiri - Mehmet Emin Çöm

Seni anlatacak sözler,
Dilimde değil; kalbimdedir.
Dizelerim seni anlatmak için
Ellerini uzatır kalbime;
Ama erişemez.
İstese de hepsini tutamaz,
Güzelliğin o kadar çok
Ve bir o kadar da
Derin.

Seni surların içine hapsetmişler,İstanbul!
Kırılmış zincirlerin.
Uğruna topraklar verilmiş,
Uğruna nice canlar feda edilmiş.
Dört dinin ayağında sen.
Kutsallığın var minarelerinde, sema'ya uzanan.
El kaldırdım Fatih'lere.
Neferlerin,
Dua istiyorlar senden;
Bir dua dileğim,o güzel gönüllere.

Gökkubbe altındasın,büyüksün İstanbul.
Yedi tepen var, sana yakışan.
Evliyalar kucağındasın,Fatihler sana yoldaş.
Sarayların asaleti sende,
Sende durur her şey,en iyi arkadaş.
Ama biraz dargın,
Bize küsmüş gibisin.
Dikkat et! Herkesin gözü sende.
Biliyorum seni kıskanırlar,
Eyüp Sultan'da tomurcuk gül gibisin.
Ne yapsam,ne etsem?
Kıyamıyorum!
Elimde gül kokusu,
Doyamıyorum!
İncilerin dizilmiş yan yana,
Gerdanlığın almaz olmuş.
Uçtan uca göremiyorum seni,
Nereye saklandın İstanbul?
Gönlümün sarayında öyle büyüksün ki...
Dört tarafında gizlenen
Hazine gibisin.
Doğmak,güneşte sana has.
Gurubun sularda batarken
Bin bir ihlas.
Fatihalar sana yetmez
Sözlerim sende aciz
Dilimde değil,kalbimdesin
Ama bil ki!
Hiç bitmeyecek dua gibisin.