İstanbul Şiiri - Ahmet Sayan

Ey Resulullah’ın en kıymetli müjdesi,
Ak Şemseddin ‘in duası, Eyyüb’ün gözyaşları,
Fatih’in yoluna baş koyduğu kutlusu,
Fetihle süslediği mavi gözlü gelini.

Sen ki yedi tepenin alımlı, al yanaklı dilberi,
Seni bir kez tadabilmek için çırpındı ne yürekleri
Nice bahadırlar ölüme atıldı, can verdi uğruna,
Bazen hayat bazen ölüm gördü gözlerin.

Sende doğdu en büyükler, sende yaşadı.
Seni işlediler geçmişten getirdikleri çeyizlerine,
İlmek ilmek, nakış nakış dokundun,
Kazındın yaldızlı harflerle silinmeyen tarihe.

Tanık oldun fütursuzca geçen zamanın bahtına,
İhtişamıda, sevincide, hüznüde gördün katıksız,
Bazen ağıt oldun göklere yükselen, bazen zafer çığlığı,
Köprü oldun geçmişle geleceğin bağrına.

Sen ey tarihi yazdıran sanat abidesi,
Avrupa ile Asya’nın gülü,
Her bakışında farklı kültür topluluğu,
Her seslenişinde ayrı bir ilim sedası.

Buram buram tarih kokan İSTANBUL,
Bir elinde Asya bir elinde Avrupa,
Fatih’in Resulullah kokan gülü,
Ulubatlı Hasan’ın allara boyanmış bayrağı.

Dün tarih yazıyordun,
Bu gün tarih kokuyorsun,
Yarında tarih sensin.

Ahmet SAYAN