İstanbul Şiiri - Mahmut Duman

Cümle şehir gıpta eder; kıskanarak bakışır sana
Onlar birer deniz ise, okyanus demek yakışır sana
Çünkü İstanbulsun sen, yok şu alemde bir eşin
Üzerine doğduğu en ala yersin, sen şu gökteki güneşin

Bir müthiş caziben var ki, mest edersin göreni
Hemen kendini sevdirir, dost edersin göreni
Bir kral olsaydın eğer, bulunamazdı sana layık taç
Bir musibet,dert olsaydın, bulunamazdı sana ilaç

Hangi mekanın daha güzel, karar vermek imkansız
Bir yer ki senden daha güzel, bulup görmek imkansız
Öyle zarif öyle hoşsun ki, bakmaya doyamıyor insan
En parlağı olurdun İstanbul, sen gökte bir yıldız olsan

Sadece bugünde değil mazide de yerin büyük
Tarihte bıraktığın emareler, izler de derin, büyük
Öyle ya senin fetholunman, kapatmıştı bir çağı
Avrupa tirtir titremişti, olunca sen Türk toprağı

Kim bilir kaç devlet, kuşatmaya geldi seni
Onlarca sultan tek gayesi, ideali bildi seni
Akın akın gelirdi ordular, binlerce piyade, yüzlerce atlı
Şehadetin en güzelini, seninle tattı Ulubatlı

Türkün o mimarisiyle daha bir güzel oldu yüzün
Günbegün külliyelerle, camilerle doldu yüzün
Baktıkça hatırlatıyorsun, bana o muazzam günleri
Nasıl övsem seni bilmem ki, ecdadımın gül yeri

Kaç resime manzara, kaç fotoğrafa poz oldun
Kaç hikayeye mekan, kaç şarkıya söz oldun
Güzelliğin dudak ısırtır, tutar insan nefesini
Sensin ilhama çeviren, sanatkarın hevesini

Ey medarı iftiharım, ey heybetli koca şehir
Ey cihanın gözdesi, şehirlerden yüce şehir
Senle tanıştık güldük, deme sakın bize hoşçakal
Yakışmaz sana başka millet, sen bizimsin bizim kal