İstanbul Şiiri - Ümmügülsüm Yeter

Seni çevreleyen engin dalgalar,
Bana şanlı tarihini anlatır.
Ecdadın ruhuna okunan fatihalar,
Yedi tepeden tüm alemi kuşatır.

Minarelerinden yükselen o ilahi ses,
Semalarda şühedanın ruhu ile buluşur.
Senin aşkın ile sinemde yanan ateş,
Bağrındaki ashabın nuru ile tutuşur.

Sen ki şah'ûl medainsin gayet edalı,
Her milletin gönlünde taa baştasın.
Nefes alan her can sana sevdalı,
İstanbul! Sen,iki Muhammedin aşkısın.

Yıllarca islam aleminin yoluna baktın,
Edirne sana hasretti,Ayasofya mahzun.
Söyle! Ey İstanbul! Sen mi Fatih'e aşıktın?
Yoksa,söyle! Fatih mi sana meftun.

Sen o gün visale nazlanıyorken,
Akşemseddin huzurda yüreğini dağladı.
Melekler Fatih'in ak alnından öperken,
Ayasofyam sevincinden ağladı.

Şimdi ise Sultan Ahmet senin dizinde,
Ayasofya için ağlamaktadır.
Süleymaniye bile yönelmiş göğe,
Tüm insanlık için yalvarmaktadır.

Bizler olduk, milletçe topyekûn meczup.
Derdimi çehremden okumaktsın.
Bizler ettik seni ecdada mahcup.
Biliyorum İstanbul, bizden utanmaktasın.