İstanbul Şiiri - Melih Sarıoğlu

Avuçlarımda hissettiğim ter gibi sıcak,
Yollarında döktüğüm yaşlar kadar ıslak,
Hüzünlü ayaklarla yürüdüğüm kıyılarında yalınayak
Beni kucaklayan o şehre söylüyorum...
Her ölü aşkın yattığı yorgun topraklarda,
Bitmez umutların sel gibi aktığı yoksul kaldırımlarda,
Özgürlük naralarıyla sıvanan o yaşlı duvarlarda,
Beni ağlatan o şehre gülüyorum...
Her adımında bir neslin tarihi yatar,
Rüzgarının okşadığı nice kanlı bayraklar,
Soğuk ağaçlarının altında o alevli anıtlar
Beni anlatan o şehre yürüyorum...
Ümidini taşıdığın o masmavi gözlerinde,
Ağlayıp da sustuğun o saklı kederinde,
Ölünce kalbime can verdiğin her seferinde
Beni kurtaran o şehre bakıyorum...
Ne kanayan eteklerinde bitti yarınlar,
Ne de tutulmamış sözlerinde umutlar,
Seni satıp, aldığım bütün sahte dünyalar
Beni kırmayan o şehre ağlıyorum...
Senden giden her yolcunun elindeki boş bavul,
Sanma ki seni üzen o hazin pişmanlıktan kurtulur,
Sormasam da halini acılarım sende kaybolur
Elimde değil İstanbul
Sensiz bir günüm bana zindan olur.