İstanbul Şiiri - Sibel Maral

Güneşin dünyaya yansıyan yüzü
Çaresizliğimin çırpınan bedeli, İstanbul
Ellerimdeki nasır, gözümdeki yaş, umudumun ufku, İstanbul
Karanlık gecelerin sabahı,
Gülün dikeni, İstanbul
Gidilmeyen yolların yolcusu,
Sevilmeyen aşıların kaderi, İstanbul
Gurbetim, hasretim, sırdaşım,
Bir dikili taşım, İstanbul
Dünya mevsiminin baharı,
Göçmen gönüllerin diyarı, İstanbul
Hüznümüzü emanet bıraktığımız gecelerinde
İlham perilerinin dolaştığı, İstanbul
Sabah çıtır çıtır taze simidin yanında içilen çay keyfi gibisin İstanbul
Hani sahip olamamışken hiçbirşeye,
Hep senin, hep benim olan İstanbul
İnsan bul, İstanbul bana,
Tuğlası insan olan, örülü duvarlar ardında seni saklayan
İnsana layık bi yürek taşıyan insan bul, İstanbul bana
Sevmekten korkmayacak,
Öyle ki;
Seviyorum diye seslen desem,
Yıkacak o insandan örülü duvarları çığlığıyla
Ver desem ellerini,
Açılalım şu şehrin insan kokan sokaklarına, desem,
İnsandan insan çıkaracak ve,
Üretecek İstanbul'u taşıyan yüreklerde; Seni-Beni-Onu....