Serkan Baksi

ŞİİR

TAKİPÇİ

İstanbul

Yağmurlarıyla ıslak caddelerini özlediğim şehir;
Şimdilerde sen uzaklardasın, ben ise kayıp.
Arayışlarımda kendimi, bir el uzat beni bul.
Yağmurlarıyla ıslak caddelerini özlediğim şehir;
İstanbul…
Kapkara bulutlarla çevrelenmiş etrafım uzağında,
Yağmur yok, sadece ürkütücü bir donukluk hakim renklere.
Gecelerin karanlıklarında kaybolmuş bir adam,
Boş düşüncelerde, amaçsız isteklerde.
Rüyalarda sen, hülya olursun niyette.
Yağmurlarıyla ıslak caddelerini özlediğim şehir;
Yeniden kendimi bulsam, senin kalabalıklarında olsam,
Sahiline otursam, ince bir esinti titretse içimi.
Dalgaların kıyıya çarpışıyla tuzlu suyundan nasiplensem biraz,
Martılar bana yukarıdan ben onlara aşağıdan baksam.
Ortasında buluşsak mesafenin sonra sana baksak;
Neşeli, üzgün, tatlı ve acımsı açılıp kapansa göz kapaklarım.
Ardından bir sigara yakıp dumanını bıraksam rüzgarına.
Yedi tepeli kentin doruklarındaki sis olsa nefesim.
Arnavut kaldırımlı taş sokakların hüzünlü kıvrımlarında,
Sana yazılmış şarkılardan biri olsa ezberim.
Her yorgun bulut seferini sana gider sanıp,
Ne hayallerle avundum ufka dalıp.
Şimdi bilinmez bir kentin caddelerine çıkıp,
Umarsızca etrafa bakıp seni arıyorum İstanbul…
Çamlıca’nın sefasında demlenen çay değil,
Yalnızlığın kuytusunda nemlenen gam olmuş içtiğim.
Sana meyleden yolların dönemeçleri değil,
Beyhude bir istikametin çıkmazı olmuş gittiğim…
Ah ah! Yağmurlarıyla ıslak caddelerini özlediğim şehir.
Umutla başlayıp hüzünle biten düşlerin başkenti,
Ve her başlayan günle doğan heyecanların beşiği…
Bir lokma ekmek uğruna yaşanan onca ayıp,
Ey boğazında yutulmayan acılar dolu şehir;
Şimdilerde sen uzaklardasın, ben ise kayıp…