İstanbul Şiiri - Adem Arslan

Seni müjdelerken nebi bin dörtyüz yıl evvel,
Alemi islam cuşa geldi hemde tüm beşer.

Kolaymı seni zikreden yaradanın habibi,
On sekizbin alemin efendisi gönüller tabibi.

O ne güzel komutan, o ne güzel askerdir buyurdu,
Nice güzide ashab senin fethine namzet oldu.

Ne şereftir istanbul sahabe sana hicret etmiş,
Peygamber yıldızları bak temiz toprağını süslemiş.

Sultan mehmet han fethinle fatih oldu,
Nail olunca müjdeye şükürle gözleri doldu.

Sendeki başkalık önceden vardı şimdi değil,
Üzerinde veliyullahlar var hürmeten sende eğil.

Senin minarelerinde kandiller başka bir şen,
Asudeye yükselmiş herbiri ahengi gülşen.

Arz-ı endam etsem çehreni aleme ne yazar,
Bilmem farkındamısın amma üzerinde zaten cümle nazar.

Senin mührün güzel yerden ey şehirlerin mabedi,
Rabbim bizde daim kılsın senin gibi emaneti.

Adem Arslan