İstanbul Şiiri - Ramazan Kayak

Sen tükenmez hayallerin kendisi
Sen düşler şehri
Hep sana inandılar
Binlerce umutla doldular
Senin bağrına senin yüreğine
Dört elle sarıldılar taşına toprağına
Hani altınmış ya taşın toprağın senin
Ah İstanbul büyük İstanbul
Büyülü şehir İstanbul
Sen düşler cenneti
Sen yedi tepeli bir şehir
Bir yanında ezan sesleri gelir
Geçmiş asırlardan
Diğer yandan çan sesleri duyulur
Bizanslardan
Sen kan kokan nefret kokan
Aşk kokan sevda kokan
Dilere destan olan şehir
Gecekondularının çamurlu sokaklarında
Binlerce insanı ağlatan
Koca bir şehir
Camilerinle kubbelerinle
Köprülerinle bir büyük şehir
Sen insanların kandığı
Yürüdüğü düştüğü yükseldiği
Çıkmazlarla
Sinsi gecelerdeki şehir
Alt geçitlerinde
Çiseleyen yağmurda
El açar insana küçük çocuklar
Caddelerinde işsiz koca koca adamlar
Ara sokaklarında
Mini etekleriyle kadınlar
Her gülümseyişlerinde
Kin nefret kölelik kokan kadınlar
İnşaatlarında imalathanelerinde
Nasırlı elleriyle gencecik insanlar
Ne dertler çekilir ne zevkler yaşanır sende
İstanbul
Sen her hayatta yaşanan bir düş
Bir umut bir sevda yarınların türküsü
Sende neler yaşanır
Neler tüketilir ömrün içinden
Senle yaşanır sensiz yaşanır
Bir bilsen İstanbul bir bilsen
Cennette sensin cehennemde