İstanbul Şiiri - Kamil Okan Şendilli

Güneş bile bir başka doğuyor bu şehirde,
Gel bir ömrü beraber geçirelim seninle.
Bırakalım kendimizi hayatın akışına,
Çamlıca’dan bakalım güneşin batışına.

Gece selam gönderdim mehtapla Adalar’dan.
Dalgaların sesleri duyulur Modalardan.
Ne güzel Üsküdar’dan Harem’e yürümesi,
Bir ömre bedeldir inan Sefatepe’si.

Boğazında süzülür gemilerle martılar.
Senden bir şey bekliyor suya düşen oltalar.
Kalamış’ta kürekler çekilir yavaş yavaş,
Her gün ekmek kavgası her gün yapılır savaş.

Dün yine oradan geçtim doyulmaz Tarabya’ya.
Önümde Sarayburnu sırtımda Çiftekaya.
Dolaşır dillerde bu şehrin hikayesi,
Yıllara meydan okur o güzel Kız Kulesi.

Meşhurdur kavakların ızgara balıkları,
Gemilere yol gösterir fenerin ışıkları
Yelken açıp gideceksin Marmara’dan ileri
Ufukta gördüklerin İSTANBUL camileri.

Rast gele der çıkarlar balıkçılar sefere,
Biraz sabır, cesaretle ulaşırlar zafere.
Yenikapı mekanları bu güzel insanların,
Umutları denizde kim bilir ne olur yarın?

Hangi güzel semtini anlatayım bilmem ki.
Aksaray, Eminönü, Fındıkzade, Haseki
Hepsi ayrı bir değer, hepsi tarih kokuyor.
Bütün gözler çevrilmiş Sultanahmet’e bakıyor.

Manevi bekçileriyle çoktur şehrin kapısı
Bir sürü gecekondunun yoktur hala tapusu.
Ne mübarek şehirsin ki senden vazgeçilmiyor,
Senin suyunu içen bırakıp gidemiyor.

Tarih oldu artık Maltepe’nin havucu,
Biraz dikkat etmezsen ters giyersin pabucu,
Kapkaççılar çoğaldı, kurnazlar yol kesiyor.
Şimdi o güzel günlerin yerinde yel esiyor.

Cennet müjdelenmişti bu şehri fethedene,
Biraz saygı göstersene ecdadına dedene,
Bulur musun bir daha böyle nadide çiçek,
İstanbul’um inan ki ömrüm senle bitecek