Taşı, toprağı altındı,
Şimdi, altını pul
Yaşayan, insan cesetleriyle dolu, İstanbul…
Ruhunu teslim etmiş herkes,
Görünen cismi.
Hüzünlü yüzler,
Yüreklerdeki acının resmi.
Sokaklarında dolaşmak korkunç,
Geceler bela.
Ve çaresiz İstanbul,
Geçmişin gururunda hala…
Unutmuş insanlar,
Ne zaman güldüğünü,
İstanbul...
Bilmiyor, yaşarken öldüğünü.
1995 İSTANBUL
Mesut AtavKayıt Tarihi : 9.4.2013 17:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!