İstanbul Şiiri - Nurcan Göksel

Seviyorum İstanbul'u
benim için o ilk gençlik.
Seviyorum istanbul'u
omuzundaki yüke rağmen
karşımda duruyor,
dimdik...

Gözyaşı gibi geliyor
Çiğ düşünce akşamları,
bir gonca güldü
açtı o.
Şimdi nemli yaprakları...

Seviyorum İstanbul'u
nefes, nefes soluyarak.
koşuyorum rüyalarda,
her yerinde yalınayak...

Seyrederken İstanbul'u
sessiz çığlıklar duyarım.
Geliverir ötelerden
çaresiz kuşlar misali,
o zaman ben kahrolurum...

Seyrederken İstanbul'u
kalan en son tepelerden
devrilen bir mezar taşı
tüm yaşananlara inat
kalkar yıkıldığı yerden...

Seviyorum İstanbul'u
dayanıyor zor günlere,
daha da çok dayanacak.
boğazı sıkılmış gibi
çırpınan o olmayacak...