İstanbul Şiiri - Mustafa Sürmeli

Nice yüzyılların anılarıyla,
Zaman mefhumunun durduğu yersin.
Karadan yürüyen gemileriyle,
Fatih'in mührünü vurduğu yersin!

İnsanın içinin huzur dolduğu,
Her günün, her anın bayram olduğu,
Bir kez görenlerin hayran olduğu,
Göremeyenlerin sorduğu yersin.

Tüm Anadolu'yu alıp yoğuran,
Yedi yerden yedi tepe doğuran,
İstanbul, ne suskun, ne de durağan,
Yaşamın zirveye vardığı yersin.

Ne Londra, ne Paris, ne Bağdat, ne Şam,
Sende eşsiz büyü, sende ihtişam!
İstanbul, sevgilim, sevincim, neşem...
Umudun içimi sardığı yersin.

Yarısı Avrupa, Asya yarısı,
Taksimi, Boğaz'ı, Ayasofyası...
Rumların yarası, ata mirası,
Peygamberin müjde verdiği yersin!

Saatler geçer ki... sende saniye,
Kadıköy, Üsküdar ve Ümraniye,
Kalem elde ilham beklemek niye?
Şairin kemale erdiği yersin!