İstanbul Şiiri - Hasan Kocamanoğlu

Seni sevip anlatmaya; nereden, nasıl başlasam
Bebek gibisin İstanbul… Uzanan eli haşlasam

Ey güzelim, İstanbul’um; yeryüzünün cennetisin
Fatih Sultan Mehmet’imin en kutsal emanetisin

Yıkık enkazında bile; bir yanın en şanlı Asya,
Diğer bir yanın Avrupa; asıl sensin tek Avrasya

Beyoğlu’n eloğlu gibi; zengin, süslü, şatafatlı
Şişli, Maslak ve Tarabya’n başkaldırmış hem çok katlı

Tarih kokuyor her yanın, Boğaz’ın güzelliğinde
Herkes birçok anlam bulur, senin her özelliğinde

Fatih, Beyazıt ve Eyüp; hep manevi kıvamında
Yine Ayasofya mahzun, Sultan Ahmet kıyamında

Kim ki Üsküdar’a gitse; ak bir yağmura tutulur
Aşkla ansa, dua etse; tüm günahlardan kurtulur

Yedi tepen yedi cennet, derdin bile cana minnet
Yatar bir yanda evliyan; diğer bir yanında cinnet

Bir kara sevda gibisin, doyulmaz aşkla yanarsın
Ezanların huzur verir, gözün yaşlı hak anarsın

Sana dokunacak eller; kırılmalı, yanmalı be!
Yan gözle bakanlar bile, dönerek etmeli tövbe

Görüyorum ağlıyorsun; kaybolmuş sanki değerin
Kirlense de sahillerin, seven insanlarda yerin

Sen masallar diyarısın, bin bir geceyi anlatır
Sultanlar şehrim; âşıklar, şairler seni ağlatır

Yediveren gülüşlüdür, şu Haliç ve Boğaziçi’n
Ayrılanı hasret çeker, özler, ağlar senin için

Güneş sende başka doğar, günler başka batar sende
Kanatlanır manzaralar, iştahla uçar ensende

Her bakanın farklı görür, adım başı mana dolu
Hayran, hayran seyreder de; farklı görür Anadolu

Ey sevgili İstanbul’um dünyada bir tek incisin
Ki sen her halinle güzel; güzellikte birincisin

Bir yanında Necip Fazıl, bir yanında Garip Veli’n
Ki sen sultanlar şehrisin, dün bugün daha evvelin

Yüreğimin rüzgârıyla, sallanır seker sandalın
Senin aşkının uğrunda, acılar çeker sevdalın

Senin her köşe başında, Sinan’ın bir şaheseri
Hep dualarla seyrettim şafakta senin seheri

Nerde şu gönül titreten şairlerin hani nerde?
Birer ekmek kapısısın, adım başı her bir ferde

Haramdır sensiz yaşamak, koynunda ölmekse makbul
Herkes yitse de koynunda, bulabilirsen bak ve bul

Seni yazmaya güç yetmez, takat mı kalır saymaya
Hoş görsün tüm sevenlerin, yazmadık diye kızmaya

İstanbul’um her bir anın, her bir günün, has bir maya
Sevenin, sevilenin de sevgiden mahrum olmaya.

Km–070406