İstanbul
Sefaretlerin gölgesinde,büyük çınarlarla bezeli,
Yaşayan en büyük abidesin sen!
Esaretin yalnız 1453’de son bulan,
Özgürlüğün bakire bebeği.
Ta Harran ovasından,uçsuz bucaksız ezanların sedalarıyla yankılanan,
Piyer Loti’de bir içimlik kahvesin sen!
Kaldırımlarının taşları tek tek sökülse de, eskinin izlerini ağlayarak taşır yenisi üzerinde.
Yaşar tarih, önünde eğilir rüzgarın en meltemine inat
Kanuni Sen! Beyazıt Sen! Lala Sen!
Kalkın ayağa!
Sevda utları çalmıyor,leylekler uğramıyor Çemberli Taş’ın yükseğine.
Kafalar tümsekte,başlar iki,üç,dört tane…
Yürek acısıyla,dertli dertli Feshane.
Darılma, üzülme, bakma öyle melül melül yüzüme,
Tası tarağı topladım bak, gidiyorum doğduğum yere,
Kalabalıklardan kaçıyorum,gariplerin tozlu ellerinden aldığım harçlıkları
bırakıyorum ellerine…
Yağmurların ıslattığı yeryüzüne
bereket tanrılarının altın taslarla sunduğu,
Ölümüne hırslarla kaybolduğum Feriye de,Markiz’de,
Kapı kulu gibi eğildiğim Teşvikiye’nin önünde
Eğiliyorum yine bu seferki öykümle…
Ödül alacağım seninle,
Armağan edeceğim anneme
Ağlayacağız yine hep birlikte
Kapanacağız itikafa
Kafdağı’na çıkacağız yalın ayakla
Arınacağız üzerimizdeki tüm günahla
Yeniden bembeyaz, 29 Mayıs sabahına uyanacağız…
Yine alacağız Mehmet efendi kurukahve…
Belma UĞUR 21 Mart 2006/Ankara
Belma UğurKayıt Tarihi : 22.3.2006 11:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
başarılarınızın devamını diliyorum saygılar,sevgiler
şefik aydemir.
TÜM YORUMLAR (3)