İstanbul Şiiri - Ali Kılıç Kakiz

Ufkunda yükseliyor ne hoştur bu sedalar.
Güzelliğini süsler nağme nağme sevdalar.

Gülümsedikçe durmaz akıyor nuru letafet,
Göz kamaştıran kubbelerin başka bir zarafet.

İhtişamla, bir uçtan bir uça tarih kokar durur.
Bağrın da Süleymaniye, muhteşem bir gurur.

Kıtalara sığmamış, deryalara taşmış meğer.
Köşkleri yalıları, paha biçilmez bir değer.

Yüreğimde sevdan var Eyüp Sultan ağlamasın.
Sen şühedanın maneviyat önderlerinin diyarısın.

Boğaz’da dalga dalga zamanın nabzı vurur,
Her köşesini dönsem,önümde mağrur durur.

Sana aşık olan gönüller yanıp tutuşur tüter.
Seni gözü gibi koruyanların bize sevgisi yeter.

Güzelliğin eşsiz, ey yaren şehir, gül gülümse dur.
Beni yakıp tutuşturan, sana götüren bu mudur.

Şairler sözün doğrusunu söyler kitapları açık,
İstanbul’un kıymetini bil, saygı ile eğil birazcık..

Saklayamam gerçeği gönüller yeşerten dalsın.
Göz yaşım kurumuyor sen ecdadımın mirasısın.

Haykır İstanbul haykır, tekbirler alsın her yanı.
Unutma milletimin mihrakı, Sultan Mehmet hanı.

Çağlar boyu, hoşgörü üstün ahlakı taşıdılar.
Şu mübarek ay yıldızlı bayrağı sana bıraktılar.

Şerefli bir tarihsin seninle yaşar, seni anarım.
Kudretsin ve ümitsin ruhlar da, seninle varım.

18. 3.2006 Bruxelles