İstanbul Şiiri - Olcay Turgut

İçime sığmıyor istanbul
Bedenimden taşıyor
Ruhum göğus kafesime sıkışmış
Aklım bir karış havada
Kalbim kırılmış
Boğazım düğümlenmiş
Gözlerim kalabalığı seçememiş
Kulaklarımda vapur sesleri
Kız kulesi kadar yalnız kalmışım
Denizin ortasında
Sahil ışıkları kadar loş deniz
Anılarım karaya vurmuş
Telaşın içinde korkuya kapılmışım
Mazim yarım adada kalmış
Güneş batmış denizden
Ay doğmamış
Kara bulutlar yıldızları çalmış
İstanbul beni boğmuş
Tükenmişim
Bitmişim...