Gözlerim yağmur, damlarıyla doldu,
Saatlerce yürüdüm, sahilin kenarında.
Sigara dumanıyla, şekillendi anılar,
Kaybolan gençliğime, bu şehirde ağladım.
Mehtabın gölgesi, düşerken suya,
İstanbul hala canlı, dalıp gitmez uykuya.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
