İstanbul Şiiri - Berk Gülen

Ben öncelerden beri aşıkmışım meğer,
Yaşadığım aşk beni kendinden uzaklaştırıncaya kadar farkedememişim gerçeğimi,
Bir aşk içinde savrulup gidiyormuşum,
İstanbuldaymışım...

Her yanlızım sandığım gecenin sabahında,
Doğan güneşin Haliç'e vurması ısıtmış kalbimi,
Yanlız olmadığımı anlamışım,
Meğersem İstanbuldaymışım...

Özledim yahu,
Beşiktaşta vapur sesi duyduğumda
Kaçıracağım diye nostalji kokan vapurumu
Yaşadığım heyecanı özledim...

Bir yudum aldığım kadehimden
Bakarken adalara doğru
Oturduğum sandalyeden,
Kalamışta olmayı özledim...

Yürümeyi özledim,
Binbir insanın arasında,
Cıvıl cıvıl, ışıklarda,
Taksimi özledim, İstiklali...

Ağlamayı özledim,
ve dökülen gözyaşlarımın hepsi,
Caddebostandan denize,
Gözyaşlarımın karıştığı denizde,
Sendeleyen yansımamı görmeyi özledim...

Balık pazarındaki balık tezgahlarına bakmayı özledim,
Yırtınan satıcıyı görmek o kadar güzel olurduki şimdi,
Bir duble rakı ile rüyalara dalmak,
Aşk kokan Bebek veya Tarabyada olmak...

Yüzü derinlerde ufka bakan boyacı çocuğu özledim,
Vapur iskelesinden göğe doğru sıçrayan güvercinleri,
Mis gibi deniz kokan Kadıköyümü özledim...

Kederleri özledim, Beyoğlunun arka sokaklarında,
Gecenin bir vakti, arkasına bakmadan kaçan adamı,
Ya da sarhoş bir adamın kapı önündeki silüetini,
Acıların yaşandığı o şehri ve içindekileri özledim...

Özledim saatlerce boğaz köprüsünde beklemeyi,
Ve hiç usanmadan bekleyeceğim o binbir renkli ışıkları,
Özledim kafamı çevirdiğimde gördüğüm siyah beyaz ve herçeşit renkten şehri,
Çok özledim İstanbulumu bir bilseniz
Çok özledim...

Berk Gülen