Yıl 1974, mevsim yazdı.
Hoş geldin derken bana İstanbul,
Gökleri bembeyazdı.
Gülmüyordu yüzüm, gülemiyordum.
Acı doluydu ruhum; bin bir türlü
Nedeni vardı, bilemiyordum.
Unatamadığım bir gün,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Yüreğinize, kaleminize sağlık...
1974 doğduğum tarih.. Ama sanki bu şiirle o günden bu güne hiç değişmeyecek duygular hakim.. İsanbul hayallerin-sevdaların şehri, yaşanmışlıklara kimi zaman ilaç kimi zaman virüs olan. Bir türlü iki yakasının bir araya gelmeme sebebi bundan dolayı olabilir mi ki acaba.. Ahh istanbul bir yanın saydınlık ve güneş diğer yanın karanlık ve keşmekeş.. Teşekkürler çoklu renkleri hissettiren duygu yüklü şiiriniz için.. Saygılar.
Bir doğuşun öyküzü hayata.Fakat sensiz ve ya sessiz sokakların içinde senin bir önemin varmı İstanbul için.Senin yüreğinde İstanbul var ya onda.Önemi olan iz bırakmak İstanbul'a yakışır bir şekilde sevdayı yaşamak bunun gibi bir şey, tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta