Bir zamanlar yüzünde güller açardı
Saçların boyasız için berraktı
Gözlerin bebek kadar saf bakardı
Kahkahalarından yer gök çınlardı
Dondurmanın tadı bile başkaydı
Küsmeler barışmalar bile şakaydı
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
