İstanbul Şiiri - Simge Özünlü

Saçmalama.
Yeter artık.
Sözler çok acı,gülüşler hissiz.
Bu yer betondan,
İnsanlar ruhsuz.
Burada deniz yok,
Hep varmışçasına dizilmiş sokaklar,
Deniz...
O beni hasta eden kokunu özledim,
İstanbul seni özledim.
Masmavi denizi,
Karanlık sokaklar,
Yapayalnız insanlar...
Özledim,
Arka sokaklardan gelen çığlıkları,
Deniz kenarındaki sefaları,
Kayıkları...
Aşk bambaşkadır,
Tutkulu,
Delirircesine,ölürcesine,
Hatta bazen öldürürcesine...
Gemi sesleri,
Köprüden gelen korna sesleri,
Ben gibisin ey hayallerimin şehri.
Karışık,kalabalık,mutlu,mutsuz, hüzünlü,yalnız...
Sen yaşıyorsun biliyorum,
Nefes alıyorsun,
Yaşam kokuyorsun,
Deniz kokuyorsun,
Ve ben buram buram sen kokuyorum.