İstanbul Şiiri - Şule Öztürk

Zor seni anlatırken yüzüne bakmak
bir gün bir masal gördü anka
diye söze yağmurla başlamak

Aşık şehirler
seni düşlüyor uykularında
tansiyonu çıktı güneşin

Ama bir gün
bir masal gördü anka
ve açıldı yediveren
gülleri gibi gözlerin

Zor seni anlatırken
yüzüne bakmak

İstanbul
evvel zaman içinde
tarihle dertleşiyor
zaman
istanbul içinde
örslerle bileniyor

Kuzgun renkli mühürsün
kalbimin mihenginde
yalılar ya da laleler
gibi gümüş kokuyor
ellerin de

Tütünü bitmez vapurlardır
adını suya yazan
söyle sırrı kadim kuşlara
yoruldu bütün cellatlar

Şimdi kubbelerin de
cihannümadır
sana revan olan kandillerin kadar

Zor seni anlatırken
yüzüne bakmak
künhüne eremem İstanbul
hem münzevisin
hem derya kadar aşikar