İstanbul Şiiri - Yunus Yıldız

Geziyorum kuytu köşelerde
Karanlık ve hain gecelerde
Ne insanlar ve ne canlılar gördüm
Şu güzel İstanbul’da

Aşıklar deniz kenarlarında
İşsiz insanlar kahve köşelerinde
Yarınların solduğu hayallerin battığı
Aslında bunların hepsini insanların yaptığı
Ama suçu yasadıkları o mavi gözlü kızdan bulukları
Şu güzel İstanbul

Sana sesleniyorum mavi gözlü
Sen misin insanları aç bırakan
Yoksa onlar mı aç kalmak için çalışan
Onlar mı kötü yolda giden
Yoksa sen misin onları kötü yola iten

İnsanlar mı senin canını yakan
Yoksa sen misin kendi yakıp yıkan

Aslında bunların hepsinin suçları biziz herhalde
Bir değerini anlayabilsek kardeşlik ve mutluluk yaşabilsek
Ne güzel olurdu değil mi İstanbul

Affet dersem af eder misin su insanları
Sana zarar verip adını çıkaran şu canlıları
Biliyorum af edersin çünkü
EŞSİZ ve BENZERSİZSİN……