Bütün ışıklar susturuldu
küçük yürekleri karanlıga gömdüler
ve acıları,sevinçlere benzettiler...
Sessizce kendisini dinliyordu İstanbul
belki de kendinin o yadınlık yüzü
bri daha var olmayacak gibiydi bu günlerde...
Kollarında o kadar agır yük vardı ki
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
