İstanbul Şiiri - Fatih Meydan

Ey yarım aşklarımın tam adresi... İstanbul...!
Ses veriyorum sana ne olur gel beni bul

Kimliksizim, Üstelik cebimde yok para pul
Çabuk ol kışa kalma üzerimde bir çapul

Nerdeyim diye sorma Ortaköy Taksim Moda
Belki bir cami avlusunda derin uykuda

Seni bekliyorum gel dindir artık acımı
Umudum var daha kaybetmedim inancımı

Belli ki iz kalmamış o eski insicamdan
Ama kopmaz hayalin yapıştığın parçamdan

Şimdi ben kucaklarken taşlarını sen diye
Ne diye kaçıyorsun koşar adım geriye

Heyy gidi kadim şehir sohbete geldim sana
Ne için susuyorsun konuşup anlatsana

Hiç eziyet eder mi bir şehir bir insana
Herkese kucak açtın fazla mıyım ben sana

Dur delirme İstanbul, korkarım bakışından
Bir sıcaklık ararım koşup her gün peşinden

Kaldırmasın ayazın beni tatlı düşümden
Sen benim ana yurdum atma n'olur başından

Anladım ben İstanbul bu aşk büyük hataydı
Şu benim deli gönlüm nafile umuttaydı

Ruhum il il gezerken bedenim tabuttaydı
Haydi sen unut beni say ki bir yıldız kaydı

Giderim ben İstanbul dön artık sen geriye
Ne diye inanasın bu meczup serseriye

Bak yağmur başlayacak çık seyret pencereye
Sen uzan Marmaray'a Ben gideyim Asri'ye

Fatih MEYDAN