İstanbul
İstanbul ki, bir metafordur şimdi
zamana açılan pencerelerden
martıların kanat çırpışlarında
saklı duran bir hüznün adıdır
ve ben ki, bir yolcuyum sadece
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta