* İstanbul Şiiri - Fatma Doğan

FATMA DOĞAN

İSTANBUL

İstanbul’a sürgün olmuş
Bakıyorken gözlerim,
Mavisinde hapsolmuşum ,
Yedi rengi neyleyim .
Senin ile öğranmişken adem ,
Adam gibi sevmeyi
Sevdaların otağına mıhlanmışım,
Başka ili neyleyim.
Şafağın Kızıllığından sıyrılıp
Gülümsüyorken gün gibi bana çehren
Gamzende gömülmüşüm ,
Başka teni neyleyim.
Yedi tepe üzerinde,
Kandıllerin şavkı ,
Saklanırken geceden.
Seyre dalsam seni
her akşam bir tepeden.
Başka güzel manzarayı neyleyim.
Ayasofya heybetiyle başında
Işıldarken taç gibi.
Köprülerin dizilmiş inci gibi ,
boğazına herbiri
mücevheri neyleyim.
Derin bir oh çekmenin
Demlenmiş huzuru var,
Yudumlarken çay gibi.
Avucunda Kaybolmuşken her zerrem
Bulunmayı neyleyim
Dağın taşın altın,
Denizin inci mercan,
Paha biçilmiyorken sana ,
Başka başka şehirleri neyleyim.
Narın ile tutuşmazsa herkim ,ben gibi,
savur gitsin küllerini neyleyim.
İstanbulum sinende saklıdır nice sırlar
İki koluyla sarmış kıskanç bir yar gibi surlar
Dünyanın gözbebeği ,yedi düvel göz koyar,
Mahreminden gayrı duvağını kim açar.
Sana uzanan eli kopartmazsak
Tarih bizi ne yazar.
Haykırır minarelerin tekbirleri
Asırlardır sesini kim kısar.
Beş vakitte secdeye gitmez isek
Kes at böyle başı neyleyim.
(FATMA DOĞAN 8 TEMMUZ 2024 BALIKESİR)