İstanbul Şiiri - Arzu Altun 2

istanbul'u geziyorum gözlerim kapalı
ne nem var ne rüzgar sırtımda
öğle vakti gezinince samatya da...
yer yer çiçekler doluşuyor caddelerin kucağında
gökyüzünde kanat çırpan martılar
üşüşür gölgenin yamacına
istanbulu geziyorum
gözlerimde nem aklımda binbir soruyla
Önce,
ağaçların hışırtıları sessizliği bozuyor
Arkasından
yer yeksan sarnıçlarda uçuşan martılar
Doluşuyor koynuma...
Öpücüklerin ardı arkası kesilmiyor
Iğıl ığıl esen rüzgarla...
Cadelere doluşuyor insan yüzleri
Kiminin elinde feneri
Kimi gökkubbeli
Koşuşturuyorlar ellerinde bilmecelerle
Ve bir vapur yanaşıyor kıyıya
İçinden gökyüzlü insanlar
Yaşar Kemal geçiyor
Yahya Beyatlı ile kolkola
Bir simitçi dümen kırıyor önlerine
Bir çocuk gülümsüyor
Elinde defter kalemle
Bir sayfa açarken
Bir sayfayı kapatıyor
Renkli kalemlerle
Çocuklar doluşuyor
Umut yüzlü çocuklar
Ellerinde geleceğin kimliği
Pür neşe içinde
Kahkahaları savuruyor göklere
At arabalarının sesine
anayolda lastik sesleri karışıyor
Öyküler sıralanıyor
Mektuplar uçuşuyor
İstanbul bir aşık bekliyor
On aşık PierLotti de
Bir kızılcık şerbeti gökyüzünde
Gün batarken
Kız kulesinde yudumluyorum çayımı
Gözlerimden geçerken geçmişin hayali
Dalgalar seyreltiyor benliğimi
Ruhumda veryansınlar
Gölgeler sırnaşıyor duvarlarla
Bir manzarası var ki avucumda
susamışlığım İstanbul'a
Arzu Altun
10 Temmuz 2023