İstanbul! Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

İstanbul

Sıladan ayırıp kalbine aldın,
Efsunlu gizemin nedir İstanbul?
Gurbetin yükünü bağrıma saldın,
Hasretim burnumda tüter İstanbul

Efkârlı yüreğim dağında esti,
Köyümün bağları hicrana küstü,
Bülbülüm ötmüyor, sesini kesti,
Bağımda baykuşlar öter İstanbul

Gün geldi okşadın garip başımı,
Kâh verdin, kâh aldın sıcak aşımı,
Hep cömert olmadın, sıktım dişimi,
Kalbimin sitemi budur İstanbul

Neşeyi hüzünsüz vermedin bana,
Sevdayı ölümsüz görmedin bana,
Aşkımı çalarken sormadın bana,
Kaybolan umudum getir İstanbul

Acıyla besleyip beni var ettin,
Kokunla süsleyip sana yar ettin,
Aklımı alarak gözüm kör ettin,
Canıma dokunma, yeter İstanbul!

Hoşoğlu’yum, yasım silmeyi bildim,
Hüzünle yaşarken gülmeyi bildim,
Ben aşkın uğruna ölmeyi bildim,
Gün gelir ahlarım tutar İstanbul!

Mustafa HOŞOĞLU