İstanbul Şiiri - Fadıl Aslan

Gelenlerin vardı,
Allı pullu kundaklarla,
Ve
Gidenlerin vardı,
Altın işlemeli saraylarından.
Aşk,
Huzur,
Mutluluk
Ve
Kahreden,
Yürek parçalayan acılar
Hep senin sıfatlarındı.
Şimdi en rahmani duygularla
Bir dönüm noktasındayız,
Saat,
Mevsim,
Sen ve ben.
Gözlerimizden belli
Hepimizin yorgunluğu.
Ayak seslerinden anlıyorum,
Atlar yogun,
Kahramanlar yorgun,
Tarih yorgun.
Ve
İliklerimize kadar işlenmiş yalnızlık.
İstanbul,
Ben bu insan yığınlarına rağmen
En çok senin yalnızlığına üzülüyorum.