Yıl iki bin yirmi üç,
Kasım ayı, günlerden cuma,
İstanbul sokaklarında geziyorum.
Sanki, burası yaşadığım şehir İstanbul değil
Sokakları, semtleri tanınmaz halde
Yabancı insanlarla dolmuş.
Yüzleri bize benzemiyor!
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Saygı değer şairim, beğeniniz için çok teşekkür ederim. Saygılar sunarım.
Doğru tesbitler hocam emeğinize kaleminize sağlık tebrik ederim
Saygılar sunarım
Saygı değer şairim, beğeniniz için çok teşekkür ederim. Saygılar sunarım.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta