her bu şehirle başbaşa kaldığımda
ellerimi alıkoyamıyorum kalemden
kalemden alıkoysam
rüyalarımdan alıkoyamıyorum
bu şehrin rüyasına dalıyor
uyanamıyorum
büyüleniyor
kendimi alıkoyamıyorum
bütün o sokaklarındaki pislikleri
duvarlarındaki eylemleri
hepsiyle bütünleşiyorum
uzaklardan
bu şehirden kaçmaktan alıkoyamıyorum
bu rüyayı da görmek istiyorum
bu rüyayı da derinleştirmek
ama içinde kaybolmamak istiyorum
bu şehrin bana
sana
bize yaptığı gibi
beni zehirlemesini
kendi akışına kaptırmasını istemiyorum
bu şehirden kopmak
bu şehiri sevmek istemiyorum
Kayıt Tarihi : 17.8.2023 10:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
teşekkür ediyorum yorumunuz çok değerli
Anlatırdın İstanbul un güzelliklerini
Taaa…ilkokul sıralarındayken
Hayrandım,düşlerim çoğalmıştı rengarenk
Bu şehir için.
Şimdi İstanbul dayım
Senin övdüğün kentte
Bize anlattığın güzellikleri yok etmişler
Neler gördüm, neler görüyorum bu kentte
Sokaklar başı boş çocuklarla dolu
Adlarına ‘tinerci çocuklar’ diyorlar
Onları gördükçe benim de beynim uyuşuyor.
Gök yüzünde güneş parlaklığını kayıp etmiş
Hava kirliliğinden.
Sanayi atıkları
Önce, havayı,suyu
Sonra da canlıları zehirliyor
Denizler,önce maviliğini kayıp etmiş
Sonra da balıklarını.
Belkide ülkemin aynası bu kent
Bir soygundur almış başını gidiyor
Şirketler çeteleşmiş
Çeteler şirketleşmiş.
Ben utanıyorum ülkeyi soyanların yerine
Git gide kaybediyorum
Düşlerimi, yaşanmışlıklarımı, suskunluklarımı.
Yukarılar kırgınlıkların temeli olmuş.
Yüreğimin en büyük ateşini yakıyorum,
En çok ta acılarımı atıyorum içine
Sokak fahişelerini
Ülkeyi soyan çeteleri
Vergi yüzsüzlerini,
Sokak çocuklarını
Sahte yüzleri
Daha doğrusu ne varsa kötüye ait
Hepsini bu ateşe atıyorum
Ama nafile
Daha büyüyen kötülükler çıkıyor küllerinden.
Orhan ERDOĞAN
Orhan Erdoğan
kendi istanbul yorumunuzu benimle paylaştığınız için çok teşekkür ederim, şiirinizi çok beğendim
sağlıcakla kalın
TÜM YORUMLAR (6)