İstanbul Şiiri - Muhammed Emin Yıldırım

İstanbul'un mavisi gözlerime sığmaz,
Gökyüzüne uzanır, rüyalar saçar.
Bir yanı kuşatır, bir yanı boğazla dolar,
Aşkla, tarihle büyülenir insanlar.

Martılar dans eder, rüzgar eserken,
Yelkenler açılır avuçlarında Marmara'nın.
Ayaklarım yerden kesilir, hayalde gezerken,
Binalarla sarhoş olur gözlerim İstanbul'a karşı.

Boğazın ihtişamı yürekleri titreten,
Kırmızı köprülerle birleşen iki kıta.
Gün batımında bir selam gönderirken,
Geçmişle gelecek arasında sıra dışı bir buluşma.

Ayasofya'nın ezanları yankılanır,
Topkapı Sarayı gizemle kaplar ruhları.
Bir adım atarsın, geçmişe dokunursun,
İstanbul'un bin yıllık tarihinde kaybolur anılar.

Sokaklar kalabalık, adımlar hızlanır,
Geceyse ışıldar, göz kamaştırır.
Lezzetler sarmalar damağı, tat verir,
Kokularla dans eder, İstanbul rüyasında.

Bir dalga gibi köpürür yaşam İstanbul'da,
Yeni hikayeler yazar, eskiyi dekor eder.
Her sokağı başka bir dünyadır aslında,
İstanbul, her adımda keşfedilmeyi bekler.

İstanbul, güzelliklerin başkenti,
Bir aşk şehri, bir kültür hazinesi.
Kalbimde somutlaşan, ruhuma işleyen,
Varlığımda sonsuz bir iz bırakan.

İstanbul, özlemle düşlerime daldığım,
Kıymetini bilecek bir aşkın varoluşu.
Şiirlerime anlam, hayallere soluk,
Seninle İstanbul, varolurum ben bütünleşmiş.