İstanbul Şiiri - Özge Özgen 2

...

Güllere kiracı eli değdiren çağdı geçmiş
zaman

Ana rahminden dökülen yağmur
sonrası işte

İstanbul'un iki yakası
bir araya gelmez
Çok söyledim sana

Bu evde kursağımı sıyırıp diş izleri
bırakacak kadar
Bekledim di seni

Yani şarabın mayhoş tadından sonra
Boşuna tezgahtar dükkanına
İstiridyeci olma

Ben ıhlamurlar çiçek açtığı dar
vakitlerde
İki tokat daha atmıştım kendime

Çok şey çıkardım sandıktan çocukluğuma
dair olan

Karınca yuvalarında fil bulan boğayı da
ben yutmuştum
Müslümanlar sokağında

Renkler grileşince
Kocaman elleri ile
Gök düştü üstümüze sonra

Yeterince şeker yedik - dedim
Üzüm suyu içtik hatta

Köprüden geçen çok dil öğrendik
Lanetledik bütün küfürleri

Kılcal damarlar genişledi
Kalpler tutuldu
El dokundu uzaklara

Kimseye ölüm sıçramadı

Ölüm ki ; iki taş arasında beyaz karanfiller
soğukluğunda

Olan kaburgasına oldu
Kadınların..