Istanbul Şiiri - Bülent Baysal

** İSTANBUL **

Bukreye beş var zaman
Dikip de paltomun yakalarını
Yürürüm, ayaza kesmiş gece
Sessiz, suskun kaldırımlar
Sokak lambaları bir yanar bir söner
Biraz cilveli haspam göz süzer
Vitrin camlarından silüetim sızar
Bu ben miyim
Eli cebinde yabancı
Gölgemin karanlıkları mıdır ardımdan gelen...

Ey İstanbul
Işıklarına gelen pervaneler gibiyiz
Işığın bize, bizler ışıklarına yabancı

Ah koca şehir
Vitrin mankenleri gibi gösterişli
Ve bir o kadar da ruhsuz sun
Döngüsünü yitirmiş topaç kadar bezgin
Esip kendi rüzgarında savrulmuşsun

''Ey İstanbul
Sen mi bizde yaşıyorsun
Bizler mi sende bilmeden''
Söyle dursun zaman
Meçhule gidiyorsun

Ocak- 14
Bülent BAYSAL