İstanbul Şiiri - Yiğit Ergün

Telaffuzu haşmetiyle muktedir
Sokakları belediye kıskacında
Adsoylulara değil duygulara sela okunan şehir
Gecesi gri gündüzü beyaz İstanbul

Mazisi yüzölçümünden büyük
Alacalı dilberler fink atar içinde
Kimisine turistik macera; kimisine seyri açar dert bela
Bir yakası ceylan bir yakası sırtlan İstanbul

Tanıklığı bol olmuştur kalender şecerelere
Çoklukla bitmiştir mevzu bahis trajik biçimde
Ya tarihçiler yazar ya döner dilden dile
Sefası ehlikeyf cefası ızdırap İstanbul

Komisyoncusu, kaportacısı; çırağı, kalfası, işportacısı
Beyaz yakalısı, sanat kaygılısı
Dolar dolar da taşamaz bir türlü
Sefaleti uzun kerameti kısa İstanbul

Kısa zamanlı yolculara açmaz derdini, sunmaz muhabbetini
Saatine bakarak yaşayanların görüp göreceği
Piyer Loti’de kahve, Samatya’da rakı
Sultanahmet köftesi, Osmanlı süslemesi

Anlamaz araçsallaştıran bu görkemli beşiği
Kavrayamaz kendine münhasır racon ve vesveseyi
Tadına varamaz avrupai sergi gezicileri
Herkese gösterir de aşksız vermez İstanbul