İstanbul Şiiri - Siyami Boylu

İstanbul duyguların birleştiği bir şehir
Yaşayan hayatında etmez hiç bir şeyi tehir
Her gidenin yerine yenisini getirir
İstanbul duyguların birleştiği bir şehir

Yedi düvelin gözü üzerinde gezinir
Olmazsa koruyanın ne haldesin kim bilir
Seni yaşamayanlar boşa ömür geçirir
Yedi düvelin gözü üzerinde gezinir

Ah İstanbul sen bana ben de sana aşığım
Leylasını kaybeden Mecnunca dolaşığım
Sensiz nefes alamam öylesi alışığım
Ah İstanbul sen bana ben de sana aşığım

Yedi tepende durur nöbet tutan erlerin
Seni manevi korur yaşayan ölülerin
Nöbeti devretmeden sanma ben de giderim
Yedi tepende durur nöbet tutan erlerin

Sen ne kutsal şehirsin kucak açtın her çağa
Sırtını yaslamışsın yıkılmaz ulvi dağa
Zehri sunana bile bal sunarsın bardağa
Sen ne kutsal şehirsin kucak açtın her çağa

Sanma sensiz yaşarım nefesimsin canımsın
Kalbimin temposusun damarımda kanımsın
Sende açtım gözümü yaşayan her anımsın
Sanma sensiz yaşarım nefesimsin canımsın

Siyami Boylu