İstanbul Şiiri - Edip Demirtaş

İstanbul'a bak sevdayı bana soruyor.
Yalnızlığa mahkum sanki
Kendini acılara sarıyor.
Boğazın o serin sularına
Tüm geçmişini bırakıyor.
Hıçkıra hıçkıra ağlayan çocuk,
Tüm nefretini kusuyor.
Olanlar oldu bu kentte,
Kime, neyi haykırıyor.
Düşene bir tekme de
Sen vur diyor.
Yazık çok yazık,
Hatalarına peşkeş çekiyor.
Bu hikayede şair ölüyor.

Edip Demirtaş