İstanbul Şiiri - Özge Özgen

Kalbime sesini iliştirip beklediğim telefonların
arka kısmından hiç konuşulmamış hüzünlerin iç sızısıyım ben
Sen türküler söylerken
ben kafiyesi bozuk şiirler yazmayı sevdim
Bu yüzden ya
ön sözlerim
derin kesikler içinde
Nasıl söylenir bilemem
Ben bağdaş kurarak da mektuplar gönderdim başka şehirlere
İnce bir zarfın içinde sararmış sayfalar
ve uzun dar sokaklar
adına İstanbul denirse
Nasılım diye sorarsan
Sevişmelerden ne kalırsa geriye, öyle işte..