İstanbul Şiiri - Ahmet Emre Durmaz

Bir zamanlar fetih şarkısı söylerdi surlar
Şimdi saç sakal karışık derin bir sükûtlar
Geçenlerde intihar etti Galata
Dayanamadı utanç dolu yüküne
Göçmen kuşlar bile şaşkın,
Şüpheye düşmüşler adresten
Hasretin üstüne düşmüş sonbahar yaprakları
Buruk tebessümlerim kalmış avluda
Sırılsıklam ıslanıyorum Beyazıt Meydanı’nda
Ne kadar haykırırsa gökyüzü
Vadedecektir güneşi
Yeni köyün eski sevdasıysa konu
Akıp giden zamanın içindeki
Duran mekânın adıdır
İstanbul.