İstanbul Şiiri - Zeki Günay

Ey İstanbul üzerinde hüzün mü var,
Şu dalgaların sahile vurmaz oldu.
Bir şeyler söylercesine bakıyorsun,
Ey İstanbul, solmuş bir çiçek gibisin.

Kim incitti kalbini, kim çöplük attı,
Eskisi gibi suların parlamıyor.
Gözlerin su yerine kan mı akıyor,
Ey İstanbul, solmuş bir çiçek gibisin.

Özledin mi kalbini seven Fatihi,
Anlıyorum Fatih gibi sevemedik.
Biliyorum çok acılar çekiyorsun,
Ey İstanbul, solmuş bir çiçek gibisin.

Yorgunsan söyle üzerine örteyim,
En güzel şarkıları sana yazayım.
Yeter ki yüzün gülsün kan ağlamasın,
Ey İstanbul, solmuş bir çiçek gibisin.

Elimden tut eskisi gibi olalım,
Suyun kokusu sarsın İstanbul’u.
Gül kokan İstanbul hadi kalk ayağa,
Ey İstanbul, solmuş bir çiçek gibisin.

Bir gün fani Dünya sona erdiğinde,
O zaman vedalaşırız seninle biz.
Hadi kalk ağlatma seni sevenleri,
Ey İstanbul, solmuş bir çiçek gibisin.

Ne olur ağlama seni ben kirletmedim,
Ey İstanbul ben seni çok seviyorum.
Ağlama artık kan geliyor gözünden,
Ey İstanbul, solmuş bir çiçek gibisin.

Böyle vedaya asla hazır değiliz,
Soluk durma serin kal üzerimizde.
Fatih ecdadıyız seni seviyoruz,
Ey İstanbul, solmuş bir çiçek gibisin.

Korkutma beni İstanbul aç gözünü,
Bak bana İstanbul, bari son defa bak.
Seni sevdiğim kadar seviyor musun?
Ey İstanbul, solmuş bir çiçek gibisin.

Sen ölemezsin, kalk ayağa İstanbul,
Sana bunu yapanı affetmeyeceğim.
Sende affetme olur mu İstanbul,
Ey İstanbul, solmuş bir çiçek gibisin.

OZAN ŞAİR: ZEKİ GÜNAY
03.02.2019