İstanbul Şiiri - Mustafa Karakaya 2

Boğaz suyu hırçın akar
Zalım kızı gönlüm yakar
Esnafları kâra bakar
Gelmem artık İstanbul'a

Sevdam bana mezar eşse
Kolum komşum hepten küsse
Şu dünyada yolum düşse
Girmem artık İstanbul'a

Yedi millet ağırlasın
Kız kulesi derdi yansın
Tek ayrılan beni sansın
Dönmem artık İstanbul'a

Taş toprağı altın derler
Sıkkın hava tenim terler
Ömrüm yedi insan devler
Yelmem artık İstanbul'a

Değerine sözüm yoktur
Yardan yana derdim çoktur
Sabrım taştı bitti şuur
Gülmem artık İstanbul'a

Sardım göçüm gidiyorum
Yarı gurbet ediyorum
Kırık kalem göçüyorum
Izim sürmem İstanbul'a.