İstanbul Şiiri - Şevket Güler

293271118341115 Sabiha Gökçen H.L.

kalabalığın serdiği
huzurla arkama yaslandım
nereye akıyor mavi gökyüzü
bir damla yağmurla
bize renk verdiği

bulduğum an
bakarak yaşlandım

sürüyü tamamlayan kuşlar gibi
bekliyor beyaz kanatlar
sabırsız bir gök var
yağmuru hazır
bir kenarda bekliyor
rüzgarlar

anlaşılmamanın
verdiği rahatlıkla konuştum
duyulmamanın verdiği
ferahlıkla bekledim

içimiz
bu kadar dar(almış)ken
onca insan
nereye sığıyor
bu küçük dünyada

nasıl olur da
bırakılabilir şehirler
terkedilebilir mi
bir anda
bütün sevgililer

sonbahara aldırmadan
güller açmış
buğulu gözlerden
soğuk sözlerden
kışlar taşmış

dünyanın kabuğu
bu kadar sert
kırılmaz ve buz gibi
soğumuşken
insanlar birdenbire üşümüş
sanki içimizden
dünyaya yalnızlık düşmüş