Istanbul Şiiri - Hamza Mamaş

Yol bu idi.
Han bu.
Su bu mu?
Ne o?
Kudretlim; titriyor musun?
Ölüm korkusu mu?

Yalılardan yükselen heybet yok.
Şaşalı törenler tükenivermiş.
Eski mehteranlar,
Yok olup gitmiş.

Şiiri şair yazdı,
Şairi sen.
Kimler kalmadı ki sende bir bilsen.
Nice âşıkları söylettin sen.
Tepelerinde gezinen bir Münir Selçuk olmak istedim ben.

Nerden bahsedeyim.
Besmelen neresi bilmiyorum.
Sana yüreğimin ucunda,
Bitmeyen bir sevda besliyorum.

Kim yoktu ki sende, nicelerini saldın.
Tarihin uğruna ne canlar aldın.
Adın İstanbul senin, soyadın gurbet.
Ayrıyım senden gel bu hasrete sabret.