İstanbul Şiiri - Sedat Kocabey

Sana tutunmaya çalışıyorken
Beni vuruşta bizi yıktın istanbul
Tam da yaşamaya alışıyorken
Sende acımasız çıktın istanbul

Hüzünlerle dolu her köşe başı
Hep çıkmaza girdi yaşam telaşı
Çok şükür bu günde buldum da aşı
Beni bir mezara tıktın İstanbul

Sendeydi hayalim sendeydi düşüm
Ne gün yüzü gördüm ne de gülmüşüm
Kaçınılmaz oldu geri dönüşüm
Sen benden ne çabuk bıktın İstanbul

Al sende bıraktım kalbimi söküp
Bu büyük aşkıma gözyaşı döküp
İşte gidiyorum boynumu büküp
Beni ateşinle yaktın İstanbul
Konuşma Sonu