İstanbul Şiiri - Ali Dost Gürgöz

İstanbul, 2013

İstanbul’un şatafatlı ışıklarına bakıyorum,
Sanki terk edilmiş, kaybolmuş gibiler…
İnadına yanar gibi,
Birini bekler gibi…
Ya da karanlıktan çıkıp gelecek bir yüzü,
Tutulmayan sözlerin yerine gelmesini bekler gibi…

Buz gibi biramın kapağını açtım,
Sessizlik bozuldu.
İrkildim.
Alnım dayalı camda,
Sanki biri gelip resmimi çizecekmiş gibi
Yanaklarım buğulu cama yaslı…

Bu saatte,
Şehrin mum gibi titreyen melul ışıklarına daldım.
Beklediğim,
Özlediğim çıkıp gelecekmiş gibi…

Yarın son.
Senin misafirperverliğin,
Benim misafirliğim bitecek.

İstanbul…
Yine yokum,
Herkesten, her şeyden çok uzak…

Hayallere dalmak bile içimi acıtıyor artık.
Yeni bir ayrılık başlıyor—
Biliyorum bekleyeceksin.
Ve sen de biliyorsun:
Her zamanki gibi
Döneceğim.

ADG