İstanbul Şiiri - Berat Kucak

Rüzgarlarla göğüs göğüse çarpışarak çıktığım yokuşta gördüm,
Aşıkların ahı ile ayrılmış yakarıyla koca İstanbul'u,
Tıpkı kalbimin tenha kimsesiz sokaklarında tanıştığım,
Karanlık, soğuk kaldırımların sırdaşı sevdam gibi...

Ve Fatih'in sevdası olan şehrin boğazında işitttim martıları,
Eşlik edecektim martılara:
Ama sen işitmedin boğazımda
Bir zincire takılıp kalan sessiz çığlıklarımı...

İstanbul'un burçlarına dikilen sancaklar gördüm Ulubatlılarda,
Fatih girmişti fethettiği yedi tepeli kalesine,
Tıpkı senin aşk sancağını diktiğin kalbim gibi,
Güneşin doğuşu gibi
Sen gibi...

Ve bu da aşkın mukadder sonucuydu.